Σύμφωνα με τη Συνθήκη των Σεβρών που υπεγράφη στις 10 Αυγούστου 1920 μεταξύ της Ελλάδας και των δυνάμεων συνασπισμού της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ιαπωνίας, προβλεπόταν η υποχρέωση της Ελλάδας να λάβει μέτρα για την προστασία των μειονοτήτων που κατοικούν στο ελληνικό έδαφος. Η Συνθήκη των Σεβρών επικυρώθηκε με το Νομοθετικό Διάταγμα της 29ης Σεπτεμβρίου 1923, το οποίο δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 30 Οκτωβρίου 1923 (Φύλλο Νο. 311, αριθμός 1).
Παρά τις παραπάνω ρητές και δεσμευτικές υποχρεώσεις του Ελληνικού κράτους, αυτές ουδόλως υλοποιήθηκαν. Αντιθέτως, υπήρξε μια συστηματική πολιτική αποκλεισμού των μειονοτήτων από τη χρήση και τη διδασκαλία της γλώσσας, καθεμιάς από αυτές.
Επιπλέον, από την έναρξη ισχύος της Συνθήκης της Λισαβόνας το 2009, ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ δεσμεύει νομικά τα θεσμικά όργανα της ΕΕ και τις εθνικές κυβερνήσεις με το άρθρο 22 σχετικά με το σεβασμό της γλωσσικής πολυμορφίας, ενώ το άρθρο 21 απαγορεύει τις διακρίσεις λόγω γλώσσας.
Η οργάνωση Κρστε Μισιρκοβ καταγγέλλει την απαράδεκτη συμπεριφορά του Δήμου Έδεσσας που παραβιάζει συστηματικά τις προαναφερθείσες νομικές δεσμεύσεις και ακολουθεί μια απερίσκεπτη πρακτική απαρτχάιντ για ορισμένες ομάδες πολιτών που εκφράζουν μια πολιτιστική και γλωσσική διαφορετικότητα που αφορά στους αυτόχθονες Μακεδόνες της Έδεσσας.
Αίτημα προς τον Δήμο Έδεσσας, στις 19 Σεπτεμβρίου 2019, να παραχωρήσει μια τάξη σε δημόσιο σχολείο πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, προκειμένου να οργανωθούν μαθήματα μακεδονικής γλώσσας από την οργάνωση Κρστε Μισιρκοβ για το πρόγραμμα προώθησης και διδασκαλίας της μακεδονικής γλώσσας σε εκείνους τους πολίτες που την ομιλούν σε κάποιο επίπεδο ως μητρική γλώσσα, αλλά και σε κάθε άλλο άτομο που επιθυμεί να την μάθει ως ξένη γλώσσα, απορρίφθηκε χωρίς δικαιολογία και χωρίς η Δημοτική Αρχή να λάβει υπόψη τις νομικές υποχρεώσεις του κράτους . Η οργάνωση Κρστε Μισιρκοβ θα πρέπει τώρα να ξεκινήσει έναν νομικό αγώνα στα ελληνικά και, ίσως, ευρωπαϊκά δικαστήρια ζητώντας την εφαρμογή αυτών των νόμων. Εν τω μεταξύ, τα μαθήματα μακεδονικής γλώσσας γίνονται σε ιδιωτικό χώρο αλλά, προφανώς, σε πολύ περιορισμένο αριθμό μαθημάτων και μαθητών.
Αυτές οι παραβιάσεις των νόμων δεν αφορούν μόνο την δική μας οργάνωση αλλά επηρεάζουν και αρκετούς άλλους συλλόγους. Η Δημοτική Αρχή της Έδεσσας αποφάσισε να απομακρύνει από τα πολιτιστικά προγράμματα του Δήμου στις εορταστικές εκδηλώσεις των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, τις εκδηλώσεις Καρναβαλιού κλπ., κάθε τοπικό σύλλογο που προωθεί τα τοπικά έθιμα των αυτοχθόνων Μακεδόνων και χρησιμοποιεί και προωθεί την τοπική μακεδονική γλώσσα ή διάλεκτο, αναγκάζοντας μερικούς συλλόγους να χρησιμοποιήσουν ιδιωτικούς χώρους για τις εκδηλώσεις τους, διότι δεν τους παρέχεται κατάλληλος δημόσιος χώρος για το σκοπό αυτό, ενώ όλοι οι άλλοι πολιτιστικοί σύλλογοι της πόλης βοηθούνται και υποστηρίζονται στις δραστηριότητες τους, με πολλούς τρόπους, από τον Δήμο . Ο πρωταρχικός σκοπός του Δημάρχου της Έδεσσας είναι να σταματήσει τελείως αυτές τις εκδηλώσεις των ντόπιων Μακεδόνων μέσα στην πόλη της Έδεσσας, εφαρμόζοντας απαγορευτικές πρακτικές που θυμίζουν προηγούμενα καθεστώτα στα οποία οι Μακεδόνες έζησαν οδυνηρές καταστάσεις πολιτιστικής γενοκτονίας, ειδικά στα αστικά κέντρα της Μακεδονίας.
Η υπόθεση του συλλόγου «Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού» κατατέθηκε για πρώτη φορά στο ΕΔΔΑ πριν από 30 χρόνια και παρά την καταδίκη της από αυτό το Δικαστήριο, για 3 φορές, η Ελλάδα δεν έχει ακόμη εγγράψει νόμιμα αυτό το μακεδονικό σωματείο.
Αντιθέτως, ένα νέο μακεδονικό σωματείο «Αδελφότητα Ντόπιων Σερραίων - Αδελφοί Κύριλλος και Μεθόδιος» που είχε εγγραφεί νόμιμα από το Δικαστήριο της Σιντικής το Δεκέμβριο του 2017, το Πρωτοδικείο Σερρών (αριθ. 185/2019) αποφάσισε να το διαλύσει, με την κατηγορία ότι η χρήση του όρου "ντόπιοι" (αυτόχθονες) στον τίτλο και στο καταστατικό του, είναι αυθαίρετη διότι ο όρος "ντόπιοι" αναφέρεται σε όλους τους Έλληνες πολίτες της πόλης των Σερρών και όχι μόνο στα μέλη ενός συλλόγου.
Για πολλές δεκαετίες, από το 1925, ο όρος "μακεδονικός" για τον αυτοπροσδιορισμό του απαγορεύτηκε στον μακεδονικό λαό που ζει στην πατρίδα του, στο ελληνικό τμήμα της Μακεδονίας, έτσι ο όρος "ντόπιοι" χρησιμοποιήθηκε για να καθορίσει τους Μακεδόνες, να τους διακρίνει από όλες τις άλλες ομάδες ανθρώπων που ζουν εκεί και, κυρίως, να τους διακρίνει από τους Έλληνες που ήρθαν από την Τουρκία και μεταφέρθηκαν στη Μακεδονία μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης, το 1923, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, με συμφωνία ανταλλαγής πληθυσμών.
Έτσι, εκείνοι που «βάπτισαν», εδώ και δεκαετίες, τους Μακεδόνες με μητρική γλώσσα τη μακεδονική ως ιθαγενείς ή ντόπιους και τη γλώσσα τους ως ντόπια, αποφάσισαν τώρα, με δικαστική απόφαση, ότι η γλώσσα μας δεν πρέπει να ονομάζεται Ντόπια!!! Αλλά ούτε και Μακεδονική.
Αυτή η κατάσταση διακρίσεων που επιβάλλεται σε ένα μέρος των Ελλήνων πολιτών που επιθυμούν να διατηρήσουν όλες τις παραδόσεις, τα έθιμα και τη γλώσσα τους πρέπει να σταματήσει αμέσως όπως και η παραβίαση των κρατικών νόμων, με αυθαίρετες και ρατσιστικές αποφάσεις των δημοτικών αρχών, να μην επιτρέπονται πια. Αυτή η συμπεριφορά, πολύ κοντά στις καταστάσεις απαρτχάιντ, μπορεί να φέρει μόνο προβλήματα στις τοπικές κοινωνίες και δεν ταιριάζει σε μια δημοκρατική χώρα που σέβεται τους νόμους και τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου